“Χρησιμοποίησες λάθος λέξη.
Κριτική; Εγώ σε εσένα; Είναι σαν να με ρωτήσει κάποιος αν μπορώ να δείξω γραμμές στον Rossi στο Mugello ! Όχι καλέ μου φίλε, τεράστια τιμή για μένα που, ποιος είμαι εγώ και μου το ζήτησες αυτό, αλλά κριτική δεν είμαι άξιος εγώ να κάνω σε εσένα. Μπορώ όμως να σου πω τι έχω νιώσει όλα αυτά τα χρόνια που σε διαβάζω και τι έχω καταλάβει για σένα μέσα από τις ιστορίες σου, το mrcg και το Μοτο .

Οι ιστορίες σου ξεχειλίζουν από ΠΑΘΟΣ. Ακατάπαυστο πάθος για την ζωή. Και αυτό ξέρεις, στους κατάλληλους ανθρώπους, κολλάει, μεταδίδεται. Όταν μου παίρνει η γυναίκα μου το Μοτο μέσα από τα χέρια για να διαβάσει την τελευταία σελίδα πριν καν το ανοίξω εγώ (η οποία έχει σχέση με τις μηχανές όσο έχω εγώ με συστήματα πλοήγησης για δορυφόρους) αυτό είναι Πάθος που την κόλλησες.

Οι ιστορίες σου διακρίνονται από πηγαίο ,απίστευτο και απρόβλεπτο ΧΙΟΥΜΟΡ που δεν έχω συναντήσει πουθενά. Μπορείς να κατουρηθείς στην κυριολεξία διαβάζοντας μια ιστορία και να γελάς μόνος σου, ώρες μετά σαν βλαμμένος και να σου φτιάξει η μέρα. Και αυτό είναι ένδειξη ανθρώπου με ευφυΐα. Πρόσεξε, όχι εξυπνάδα, ευφυΐα. Που εμπεριέχει ενσυναίσθηση, έλλειψη συμπλεγμάτων, αυτοσαρκασμό, σάτιρα και άλλα που δεν έχω εντοπίσει γιατί δεν έχω τις ικανότητες έκφρασης να το κάνω. Αυτό αποδεικνύεται και από το γεγονός ότι είσαι φίλος μου και ας σε έχω συναντήσει μια φορά για 3 λεπτά .Και έχεις χιλιάδες τέτοιους φίλους. Που μας πάει στο επόμενο:

Οι ιστορίες σου έχουν ΨΥΧΗ. Μιλάνε πάντα και μόνο για ανθρώπους και τις ψυχές τους στην ουσία. Όλα τα άλλα, οι μηχανές, οι μουσικές, τα σίδερα και οι κιθάρες είναι τα ερεθίσματα για τις ψυχές στις οποίες αναφέρεσαι στις ιστορίες σου. Και αν αναφέρθηκα μέχρι τώρα σε αυτές που λιώνεις στα γέλια, έχεις και τις άλλες …Εκείνες τις άλλες που κάνουν το δάκρυ να φεύγει για πλάκα, που αγγίζουν και το τελευταίο κύτταρο αν έχεις την στοιχειώδη ικανότητα να δεις τόσο δα πίσω από τις λέξεις, εκείνες τις ιστορίες που τις έχουμε ζήσει όλοι μας και μας τις θυμίζεις, εκείνες τις ιστορίες που βγάζουν τους πιο κρυφούς φόβους μας στην φόρα και μας υπενθυμίζουν τα συναισθήματα για τον φίλο, την γκόμενα, τη μηχανή, τον θάνατο, τη λησμονιά, τον πόνο, τον έρωτα, και το τι στο διάολο έχουμε έρθει να κάνουμε σε αυτό τον πλανήτη. Τη ΖΩΗ δηλαδή.

Δηλαδή με 4 λέξεις οι ιστορίες σου έχουν ΠΑΘΟΣ, ΧΙΟΥΜΟΡ ΨΥΧΗ και ΖΩΗ.”

Tάσος Ανανιάδης